با قاطعیت انقلابی در مقابله با منافقین؛ خدمتی که امام خمینی (ره) به ایران کرد!
موضوع اعدام های سال 1367 بار دیگر با انتشار صوتی از آیت الله منتظری بر سر زبان ها افتاده است. امام خمینی (ره) در سال 1367 بر اساس شرایط و واقعیت های موجود در کشور تصمیمی گرفتند که به چالش جدی میان ایشان و آیت الله منتظری، قائم مقام رهبری، تبدیل شد. موضوع به اعدام بازماندگان منافقین در زندان های کشور بازمی گشت که سران آنها به کمک رژیم بعثی عراق، در اوایل مرداد 1367 و همزمان با پذیرش قطعنمامه 598، طی عملیاتی با نام فروغ جاویدان به استان های غربی ایران حمله کردند.
موضوع اعدام های سال 1367 بار دیگر با انتشار صوتی از آیت الله منتظری بر سر زبان ها افتاده است. امام خمینی (ره) در سال 1367 بر اساس شرایط و واقعیت های موجود در کشور تصمیمی گرفتند که به چالش جدی میان ایشان و آیت الله منتظری، قائم مقام رهبری، تبدیل شد. موضوع به اعدام بازماندگان منافقین در زندان های کشور بازمی گشت که سران آنها به کمک رژیم بعثی عراق، در اوایل مرداد 1367 و همزمان با پذیرش قطعنمامه 598، طی عملیاتی با نام فروغ جاویدان به استان های غربی ایران حمله کردند.
پیش از آنکه به سال 1367 و زمان صدور فرمان امام (ره) برای مجازات منافقین بازگردیم، ذکر این نکته ضروری است که جریان های مختلفی چه در داخل ایران و چه در خارج از مرزها، همواره تلاش های بسیاری برای تخریب چهره نورانی و آسمانی امام خمینی (ره) داشتند و دارند. امام شخصیتی بی نظیر تاریخ معاصر ایران بود که توانست با رهبری انقلاب مردمی در سال 1357، سلطنت پهلوی ها را ریشه کن کند و پایه گذار نظام جمهوری اسلامی باشد که خواسته اکثریت مردم ایران بود. این خانه تکانی اساسی در تاریخ ایران، منجر به حذف و پایان منافع بسیاری از کشورها و افرادی شد که به تاراج و غارت ایران در طول چندین قرن مشغول بودند. دشمنی و کینه نسبت به امام (ره) از همان زمان در ابعاد مختلفی شروع شد و تهمت ها، توهین ها و انحرافات تاریخی متعددی علیه شخصیت ایشان و اقداماتشان، روی داد.
در سال جاری، دو اتفاق عمده علیه تاریخ مبارزات و رهبری امام خمینی (ره) ثبت شده است. اولین اقدام را رسانه سلطنتی بی بی سی فارسی با جعل و انحراف تاریخ آغاز کرد و از اسنادی گفت که براساس آن امام خمینی (ره) در سال 1342 با کندی، رئیس جمهور وقت آمریکا به واسطه ای نامه نگاری داشته و در سال 1357 در فرانسه نیز مستقیما با کارتر، به مکاتبه می پرداخته است. جریان سازی این رسانه وابسته به دولت انگلیس، توسط دیگر رسانه های بیگانه و مخالف جمهوری اسلامی آب و تاب داده شد و پروژه ای که آنها برای تخریب امام خمینی (ره) در نظر داشتند، نشان دادن چهره ای فرصت طلب، قدرت طلب و سازش کار با آمریکا، بود. مقام معظم رهبری در بیانات خود در سالگرد ارتحال امام در این زمینه خباثت انگلیسی ها را مورد تاکید قرار دادند: "به‌مناسبت سالگرد امام، دستگاه تبلیغاتی دولت انگلیس علیه امام، به‌اصطلاح سند منتشر میکند؛ سند منتشر میکند علیه امام بزرگوار، امام پاکیزه و مطهّر! سند را از کجا آورده‌اند؟ از مدارک آمریکایی! خب، آمریکایی که هواپیمای مسافری را با قریب سیصد نفر سرنگون میکند، از جعل سند ابائی دارد؟ دشمنیِ انگلیس‌ها این‌جوری است- و [از سوی] رژیم منحوس و سرطانی صهیونیستی است؛ اینها دشمنهای اصلی‌اند. "
کینه توزان نسبت به رهبری و شخصیت والای امام (ره)، محبوبیت و جایگاه عاطفی ایشان را در قلب مردم ایران نشانه رفته اند. در آخرین مورد علیه امام (ره) ، صوتی از آیت الله منتظری، در سطح فضای مجازی منتشر شد که وی در جلسه ای با حضور چندتن از مقامات قضایی و اطلاعاتی، به انتقاد از اعدام منافقین در زندان ها پرداخته و فرمان امام خمینی (ره) را در این زمینه اشتباهی می داند که تبعات بسیاری برای جمهوری اسلامی خواهد داشت. آنچه در این صوت 40 دقیقه ای بیان می شود تقریبا همان اتهاماتی است که منتظری در کتاب خاطراتش نیز تکرار کرده است. ولی انتشار این صوت، با استقبال گسترده ای از سوی رسان های مخالف جمهوری اسلامی روبه رو شد و هر یک برنامه های خاصی را برای تحلیل آن ارائه دادند. در این پروژه نیز هدف نشان دادن چهره ای منفی از امام (ره) بر پایه ظالم و ستمگر بودن، است. در یک کلام تخریب امام خمینی (ره)، در نهایت اصل و ریشه ایدئولوژی جمهوری اسلامی یعنی ولایت مطلقه فقیه را هدف قرار داده است و چه کسی بهتر از راس این نظام.
داغی که بر دل منافقین ماند
برای ارزیابی یک واقعه تاریخی و دستیابی به بهترین نتیجه درباره آن، سنجش شرایط تاریخی در آن زمان، بهترین راهکار است. شاید اگر یک رویداد تاریخی در ظرف زمانی دیگری قرار گیرد، نتایج عکسی نیز به دست آید. اعدام منافقین در سال 67 را نیز باید در همان زمان و براساس شرایط موجود در آن هنگام بررسی کرد.
انقلاب اسلامی در سال 1357 زمانیکه به پیروزی رسید، یکی از اولین گروه هایی که پس از مدت کوتاهی ساز مخالف زد، سازمان مجاهدین خلق بود. سازمانی که پیش از انقلاب نیز مشی نبرد مسلحانه را برای مبارزه با رژیم سلطنتی پیشه کرده بود و کادرهای منسجمی نیز در سراسر کشور داشت. تشکیلاتی که عمدتا تفکراتی التقاطی از مارکسیم - کمونیسم و برداشت های خاص از اسلام و تجربیات بسیاری در زمینه کار با اسلحه و بمب و روش های اطلاعاتی در دوران پیش از انقلاب با خود به همراه داشتند. رفتارها، خط مشی و اقداماتی که سازمان مجاهدین در زمان مبارزاتی خود به کار می بستند، خوشایند امام خمینی (ره) نبود و نسبت به خطر این گروه بارها قبل از پیروزی انقلاب اسلامی هشدار داده بودند. مجاهدین در ترورهای پیش از انقلاب با برداشتی که از استبداد و استکبار داشتند، بسیاری از افراد ثروتمند، کارخانه دار و حتی بازاری را به قتل می رساندند!
با پیروزی انقلاب در بهمن 57، سازمان مجاهدین در آزادی کامل تبلیغات خود را برای دستیابی به قدرت آغاز کرد اما هیچ اقبالی از سوی مردم به آنها صورت نگرفت. مسعود رجوی در این زمان توانست به رهبری این سازمان دست پیدا کند. سازمان مجاهدین یکی از گروه هایی بود که رفراندوم رای به جمهوری اسلامی را بایکوت کرد و در آن شرکت نکرد. به تدریج سازمان مجاهدین زمانیکه با بی رونقی و عدم اقبال مردم روبه رو شد، رادیکال تر شد و حذف مخالفین را به روش های سخت در پیش گرفتند.
جو و شرایط انقلابی در سال های نخست انقلاب، باعث شد تا برخی از گروه ها، در برخورد با مخالفین خود دست به سلاح ببرند که از جمله می توان به گروه فرقان و گروه مجاهدین خلق، اشاره کرد. ترورهای صورت گرفته از سوی این گروه ها، شخصیت های برجسته ای از رهبران انقلاب را به شهادت رساند و حتی مردم عادی کوچه و بازار نیز از ناامنی های ایجاد شده توسط این گروه ها، آرامش و امنیت نداشتند. با متلاشی شدن گروه فرقان، اما مجاهدین با توجه به گستردگی حامیانش و با شروع سال 1360، به صورت علنی مبارزه مسلحانه با نظام جمهوری اسلامی را در پیش گرفت و با عزل ابولحسن بنی صدر، رئیس جمهور مورد حمایت آنها، تقابل خیابانی و تهدید به جنگ داخلی در کوران حمله صدام حسین به ایران، اوضاع کشور را به شدت آشفته ساخته بود. اوج رذالت های مجاهدین که در ادبیات مردم به منافقین تغییر نام داده بود، با بمب گذاری در مقر نخست وزیری و به شهادت رساندن رئیس جمهور و نخست وزیر کشور، به اثبات رسید.
پس از اعلام دشمنی رسمی منافقین با جمهوری اسلامی، مسعود رجوی به همراه بنی صدر از کشور گریختند و به پاریس پناه آوردند. بسیاری از رهبران و کادرهایی منافقین به تدریج از کشور فرار کردند ولی بخشی از آنها در کشور باقی ماندند. در سال 1365، مسعود رجوی به عراق رفت و دست در دست صدام حسین گذاشت. از این به بعد ائتلاف منافقین و رژیم بعثی صدام علیه ایران آشکارتر شد و نهایت خباثت منافقین در این زمان ثابت گردید. آنچه در طول این چند سال در سازمان مجاهدین روی داد و در کنار سربازان بعثی به کشتار مردم و رزمندگان ایران پرداختند را نمی توان دگردیسی یا تغییر ماهیت سازمان نام نهاد بلکه می بایست آن را در ذات منافقین جستجو کرد که حذف مخالفین خود را تنها در حذف فیزیکی آن می بینند. صدام حسین با در اختیار قرار دادن کمپ اشرف که به گارد ریاست جمهوری تعلق داشت و جزء یکی از بهترین اماکن نظامی رژیم بعثی بود، پاداش خیانت منافقین را تقدیم می کند و رجوی نیز با در اختیار داشتن امکانات مالی و نظامی، حکومت خود را در اشرف به راه می اندازد.
در طول جنگ صدها تن از منافقین در داخل کشور به جاسوسی مشغول می شوند و اطلاعات بسیاری را به رژیم بعث می رسانند. اسناد و فیلم های ملاقات رهبران منافقین با سازمان اطلاعات عراق، در دسترس است و نشان می دهد چگونه منافقین در قبال دریافت پول و امکانات، اسرار ایران را به فروش می رسانند، اسراری که با افشای آن عراق به راحتی علیه رزمندگان کشور در جبهه های نبرد و خطوط مقدم، عملیات انجام می داد و هزاران نفر را به شهادت می رساند. موضوع خیانت منافقین به ایران به حدی گسترده است که شاید در صدها کتاب نیز نگنجد. خیانت هایی که در حال حاضر نیز با افتخار از آن یاد می کنند و آن را جزء تاریخ مبارزاتی خود علیه نظام جمهوری اسلامی می دانند!
در طول جنگ تحمیلی که کشور در بدترین شرایط خود به سر می برد و بسیاری از کشورهای جهان به حمایت از صدام حسین می پرداختند، منافقین نیز در داخل و خارج از مرزها، از مقابل و پشت بر کشور شمشیر می کشیدند. یکی از اقدامات خباثت بار آنها، ترور رزمندگانی بود که در حین جنگ به مرخصی می آمدند. منافقین با شناسایی آنها، این رزمندگان را در شهرها و روستاهای خود به شهادت می رساندند. سازمان منافقین به امید آنکه خیانت های شان نتیجه خواهد داد، زیرساخت های مبارزاتی خود را در داخل حفظ کرده و نیروهایی را نیز جذب می کردند. دستگاه های نظامی و امنیتی کشور با وجود دفاع در مقابل دشمن خارجی، می بایست در داخل نیز با منافقین مبارزه می کردند و توطئه های آنها را خنثی می ساختند. تعدادی از حامیان و کادرهای منافقین در کشور به کمک اقدامات نظامی و اطلاعاتی دستگیر و روانه زندان ها می شدند.
نیروهای منافقین در عراق در کنار بعثی ها علیه ایران اقدامات بسیاری را انجام می دادند. با نزدیک شدن به پایان جنگ و فرسایشی شدن آن، درنهایت قطعنامه 598 مورد موافقت قرار گرفت و آتش بس اعلام شد. شش روز پس از قبول قطعنامه، عراق آن را زیر پا گذاشت و منافقین با حمایت ارتش عراق، طی عملیاتی با عنوان فروغ جاویدان وارد خاک ایران شدند. البته پیش از آن نیز منافقین دو عملیات علیه شهرهای غربی کشور انجام داده بودند اما این دو عملیات در زمان پیش از قبول قطعنامه بود. در تیر ماه ۶۷ صدام حسین طی یک نطق تلویزیونی اعلام کرد: "... بعد از مدتی خواهید دید که چگونه مجاهیدن خلق به اعماق خاک خودشان نفوذ خواهند کرد و همین‌طور پیوستن مردم ایران به صفوف آنها را خواهید دید."
به این ترتیب شش روز پس از قبول قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت توسط ایران، نیروهای عراقی توافقات این قطعنامه را زیر پا گذاشته، مجدداً در جنوب و حوالی خرمشهر حمله کردند تا راه نفوذ برای ارتش منافقین باز شود و حتی توانستند. به این ترتیب نیروهای دفاعی ایران در جبهه‌های جنوبی مستقر شدند. در این زمان منافقین عملیاتی با نام فروغ جاویدان را از مرزهای غرب ایران آغاز کردند. مسعود رجوی در شب آغاز عملیات اعلام کرد: "براساس تقسیمات انجام شده، ۴۸ ساعته به تهران خواهیم رسید... کاری که ما می‌خواهیم انجام دهیم در حد توان و اشل یک ابرقدرت است؛ چون فقط یک ابرقدرت می‌تواند کشوری را ظرف این مدت تسخیر کند... از پایگاه نوژه هم ترسی نداشته باشید؛ هر سه ساعت به سه ساعت دستور می‌دهم هواپیماهای عراقی بیایند و آنجا را بمباران کنند. پایگاه هوایی تبریز را هم با هواپیما هر سه ساعت به سه ساعت مورد هدف قرار خواهیم داد... علاوه بر آن، ضد هوایی و موشک سام ۷ هم که داریم... هوانیروز عراق تا سرپل ذهاب به‌همراه ستون‌ها خواهد بود. از نظر هوایی ناراحت نباشید چون هواپیماهای عراقی پشتیبان ما هستند و تمام ماشین‌ها به صورت ستون حرکت می‌کنند...از طرفی درب زندان‌ها که باز شود آنها هم با ما هستند و با ما همراهی خواهند کرد. نیروهای زندان بالقوه با ما هستند."
برنامه ریزی های گسترده ای از سوی منافقین و فرماندهان ارتش عراق برای تصرف و حرکت به سمت تهران صورت گرفته بود و آنها با علم به اینکه ایران توان نظامی و دفاعی خود را از دست داده یا تضعیف شده، قادر به مقابله کامل نخواهند بود و همزمان شورش های داخلی نیز به کمک منافقین برای سهولت عملیات خواهد آمد. اما ارتش جمهوری اسلامی طی عملیاتی با نام مرصاد به معنای کمین، توانست نسخه منافقین را در هم بپیچد و در چهارم مرداد، شکست سنگینی را به این خیانتکاران خوش خیال وارد سازد. اما منافقین در همین مدت کوتاه عملیات در شهرها و روستاهایی که وارد شده بودند، جنایت های وحشتناکی را مرتکب شدند و بسیاری از مردم غیرنظامی را به شکل فجیعی به قتل رساندند. یکی از این موارد، قتل عام در بیمارستانی در اسلام آباد کرمانشاه بود که زنان حامله را به بدترین شکل به قتل رساندند. نیروی‌های این سازمان به نوشته منابع مختلف، افراد مستقر در بیمارستان را قتل‌عام کرده و اجساد آنان را در محوطه بیمارستان به آتش کشیدند. پیش از آن کشتار در جریان تصرف شهر نیز رویداده بود. ایران ترابییکی از رزمندگان زن ایرانی حاضر در منطقه در خاطراتی شرح یکی از جنایات را اینگونه تعرف می کند: «آنها در اسلام‌آباد غرب روی زن حامله شرط‌بندی می‌کردند سپس شکم آن زن را پاره می‌کردند، نوزادش را بیرون می‌آوردند تا ببینند پسر است یا دختر. آنها با حاج آقا طباطبایی همین کار را کردند. شکم زنش را بریدند بچه اش را بیرون آوردند سر آن جنین را بریدند. پس از دو ساعت آن زن داغدار را اعدام کردند. منافقین در اسلام‌آباد غرب همین کار را کردند، داعش نیز در این چند وقت نیز همین کار را انجام داد، این اتفاق در سوریه در عراق، اسلام‌آباد غرب و خرمشهر اتفاق افتاد.»
خیانتی که با قاطعیت می بایست یکسره شود
حمله منافقین به خاک ایران و کشتار مردم بیگناه و غیرنظامی تنها بخشی از توطئه این گروه بود و ایجاد آشوب و شورش بخش دیگر آن ماجراست. نیروهای وفادار منافقین در داخل کشور برنامه هایی برای شورش همزمان با عملیات فروغ جاویدان داشتند. در زندان ها نیز این نیروها دست به انجام آشوب و شورش می زنند که نشاندهنده وجود عناصری است که همچنان برای خیانت به ایران لحظه شماری می کنند، تا به خیال خود و با آتش زدن زندان ها و شروع شورش، با رسیدن منافقین به تهران، کار را یکسره کنند. در چنین اوضاع و احوالی حضرت امام (ره) بر مبنای دیدگاه فقهی خود از مسئولان مربوطه خواستند تا ضمن بررسی مجدد وضعیت منافقین در زندان، آن دسته از این افراد را که همچنان بر سر موضع خود تشخیص می‌دهند، به عنوان نیروهای داخلی یک سازمان محارب که با استفاده از فرصت، در صدد آشوبگری و تحریک دیگران به شورش هستند، اعدام کنند. در حکم حضرت امام (ره) در این‌باره چنین آمده است: " از آنجا که منافقین خائن به هیچ وجه به اسلام معتقد نبوده و هر چه می‌گویند از روی حیله و نفاق آنهاست و به اقرار سران آنها از اسلام ارتداد پیدا کرده‌اند، با توجه به محارب بودن آنها و جنگ کلاسیک آنها در شمال و غرب و جنوب کشور با همکاری‌های حزب بعث عراق و نیز جاسوسی آنها برای صدام علیه ملت مسلمان ما و با توجه به ارتباط آنان با استکبار جهانی و ضربات ناجوانمردانهٔ آنان از ابتدای تشکیل نظام جمهوری اسلامی تا کنون، کسانی که در زندانهای سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می‌کنند، محارب و محکوم به اعدام می‌باشند و تشخیص موضوع نیز در تهران با رای اکثریت آقایان حجه‌الاسلام نیری دامت افاضاته (قاضی شرع) و جناب آقای اشراقی (دادستان تهران) و نماینده‌ای از وزارت اطلاعات می‌باشد، اگر چه احتیاط در اجماع است، و همین طور در زندانهای مراکز استان کشور رای اکثریت آقایان قاضی شرع، دادستان انقلاب و یا دادیار و نماینده وزارت اطلاعات لازم الاتباع می‌باشد، رحم بر محاربین ساده‌اندیشی است، قاطعیت اسلام در برابر دشمنان خدا از اصول تردیدناپذیر نظام‌اسلامی است، امیدوارم با خشم و کینه انقلابی خود نسبت به دشمنان اسلام رضایت خداوند متعال را جلب نمایید، آقایانی که تشخیص موضوع به عهده آنان است وسوسه و شک و تردید نکنند و سعی کنند اشداء علی الکفار باشند. تردید در مسائل قضایی اسلام انقلابی نادیده گرفتن خون پاک و مطهر شهدا می‌باشد. والسلام."